Stoelen zijn een normaal verschijnsel en we merken ze nauwelijks op. Tegenwoordig hebben we een grote keuze aan stoelen: volledig metalen klapstoelen, draaibare bureaustoelen, gestoffeerde en lederen stoelen, Sheboygan Falls gegoten plastic stoelen, ergonomische stoelen, fauteuils, vlinderstoelen, zitzakken, eierstoelen of capsulestoelen, multiplex en gelamineerde houten stoelen, massagestoelen, enz.
Het eerste geregistreerde gebruik van welk type stoel dan ook dateert uit het Egyptische tijdperk, vierduizend jaar geleden. Ze zijn echter alleen geschikt voor rijke mensen. De gemiddelde persoon zit op de grond of hurkt, en als hij geluk heeft, heeft hij een bank, kruk of boomstronk om op te zitten. Stoelen werden pas in de 16e eeuw gemeengoed.
In Wisconsin hadden indianen weinig ruimte en weinig meubilair. Maar toen de Europeanen arriveerden en ontdekten hoeveel hout er beschikbaar was, begon het spel. Houtkap werd de belangrijkste industrie van de provincie. Hout is goud.
Er werden snel zagerijen gebouwd aan de rivieren van de provincie, en Sheboygan Falls had de meest betrouwbare watervoorziening; De rivieren Sheboygan en Mullet hadden de grootste dalingen, waardoor energieopwekking nodig was. Ze waren allemaal op zichzelf timmerman, en naarmate de omstandigheden verbeterden en meer mensen naar de provincie emigreerden, ontstond er behoefte aan stoelen.
De familie van Jonathan Layton kwam in 1844 naar Sheboygan Falls. Ze gebruikten een klein deel van een boomstam om op te zitten. De familiegeschiedenis doet denken aan het nieuws dat familieleden uit het Oosten op bezoek kwamen. Layton vroeg meubelmaker Darius Leavens, die in 1848 naar Sheboygan Falls kwam, om een ​​paar stoelen voor hem te maken. Desondanks is gastvrijheid noodzakelijk. Een van de keukenstoelen werd door een afstammeling van de familie aan het Sheboygan County Historical Museum geschonken. Deze eenvoudige stoel is gemaakt van vlakke oppervlakken en heeft geen twee identieke spindels.
Er is weinig bekend over de eerste kleine onafhankelijke stoelmakers in de omgeving. Ze zijn een getalenteerde groep. Sheboygan's eerste stadsgids (1868) vermeldt zes fabrikanten, waarvan er slechts één wordt vermeld als het voorzittersbedrijf - Minott, Crocker & Co. De rest - Christian Riedel, Christian Albrecht, Ernst Ahrens, Frederick Walter, Hermann Wolters en enkele later Hermann Geisler - werden vermeld als meubelfabrikanten en dealers. Een van hen, Frederick Walter, was ook begrafenisondernemer.
Al deze meubelmakers waren meestervaklieden die hun vak in Duitsland leerden en regelmatig in de praktijk kwamen. De mannen, meubelmakers of meubelmakers, vervaardigden hun producten met de hand en maakten op maat gemaakte meubels volgens verschillende specificaties.
Uit verder onderzoek naar de directory uit 1868 bleek dat Christian Albrecht een winkel had aan de westkant van Eighth Street tussen Central en New York Avenue en woonde in Eighth en Ninth Street aan Sheboygan's Central Avenue tussen de straten. Alle anderen gaven hun woon- en werkplek op hetzelfde adres op.
Albrecht huurde twee meubelmakers in, Wilhelm Mallmann en Jacob Steinbeck, en Henry Zayhan werd vermeld als leerling.
Albrecht werd op 27 augustus 1823 geboren in Brandenburg, Duitsland, en kwam in 1851 naar Sheboygan. Zijn vrouw Wilhelmina Schwartz (geboren 10 augustus 1828) stierf op 19 februari 1892. Het echtpaar kreeg zes kinderen, van wie er één, Herman, werd burgemeester van Sheboygan (1917-1921). Albrecht stierf op 2 september 1908. Het gezin ligt begraven op Wildwood Cemetery.
Herman Walters werd geboren op 1 november 1816 en trouwde op 9 november 1857 in Sheboygan met Joanna Bollhorn. Walters hield zich tot zijn dood op 2 januari 1870 bezig met het maken van meubels. Zoals destijds gebruikelijk was, werkte Joanna Ballhorn samen met haar man. Hun woonplaats en vestigingsplaats bevonden zich tegenover Fountain Park aan Eighth Street, of Public Square zoals het toen heette. Joanna (geboren 21 juli 1832) stierf op 18 maart 1915. Beiden liggen begraven op Wildwood Cemetery.
De woning en winkel van Christian Riedel bevonden zich aan de westkant van Eighth Street, tussen de Avenues New York en Wisconsin. Augustus Luke en William Stephen, beiden meubelmakers, werkten voor hem.
De winkel en het huis van Ernst Ahrens bevonden zich aan de westkant van Eighth Street, vlakbij Wisconsin Avenue. Frederick Koch werkte als meubelmaker.
Frederick Walter had twee meubelmakers voor hem werken: Frederick Degan en Gardiner Burdick. Burdick is ook binnenhuisarchitect. William Milliard en Jacob Olson waren studenten. Zijn winkel en huis bevonden zich in Eighth Street, tussen Pennsylvania en Jefferson Avenue. In 1879 was Walter handelaar in oude en nieuwe meubelen en tevens fabrikant van stoelen en andere artikelen. Ook hij vervolgde zijn carrière.
In de Sheboygan Times van 11 januari 1879 stond: “Walters productie- en tweedehandsgoederenbedrijf is het grootste en beste buiten Milwaukee. Hij verkoopt een grote verscheidenheid aan kisten gemaakt in Grand Rapids. Alle maten en stijlen. Nu de palissanderhouten kist en kist op hun plaats stonden en de versiering van de grafgiften nog niet voltooid was, stond zijn vermogen om de begrafenis te leiden buiten twijfel.’
Later die maand, op 22 januari, merkte de Times op: 'Het pakhuis van Fred Walter ernaast, aan de noordkant van het blok van Beekman House, staat vol met allerlei soorten meubilair, zowel nieuw als gebruikt. Een deel van de nieuwe goederen heb ik zelf vervaardigd."
Gustav Geisler werd op 19 september 1826 in Duitsland geboren en emigreerde in 1848. Verhuisde in juni 1849 naar Sheboygan en trouwde op 22 oktober 1851 met Amalia Hildebrand. In zijn vroege leven in Sheboygan was hij een vooraanstaand meubelhandelaar en later hield hij zich bezig met de meubelproductie op de site van de voormalige Gatton Toy Company. Geisler was een veteraan uit de burgeroorlog en is mogelijk begonnen met het maken van meubels nadat hij de dienst had verlaten. Amalia stierf in 1870 en liet een gezin met zes kinderen achter. Geisler stierf op 19 oktober 1895. De familiebegrafenis vindt plaats op de Wildwood Cemetery.
Uit zijn memoires weten we dat John E. Thomas in 1853 meubelfabrikant was in Sheboygan Falls. Thomas werd op 27 november 1829 in de staat New York geboren en kwam op 1 september 1849 naar Sheboygan Falls. In 1853 bouwde hij een meubelfabriek en heeft ook enkele machines zelf uitgevonden en vervaardigd. Later breidde hij het bedrijf uit en had 25 à 30 werknemers in dienst, die voornamelijk aan kuststeden verkochten, waarbij Chicago zijn grootste markt was.
Thomas begon in 1856 rechten te studeren in Milwaukee en werd in 1858 toegelaten tot de balie. Zijn band met de meubelfabriek duurde tot 1862. Hij trouwde op 30 maart 1853 in Sheboygan Falls met Clara Cole. Nieuwsuitgever voor Sheboygan County van 1879 tot aan zijn dood op 14 april 1910.
Met een ideale combinatie van boomstammen, Europese immigranten en geschoolde ambachtslieden, en Lake Michigan, was de provincie ook een ideale haven voor het verschepen van duizenden stoelen.
"Joseph Duval" was een schip van de plaatselijke vloot van Gero Schooner. Alle schepen van Gro staan ​​erom bekend dat ze de vlag "Chair City" op de banken en fauteuils voeren.
De exportinventaris uit 1858 uit de haven van Sheboygan vermeldt 2.704 balen ‘stoelmateriaal’. We weten dus dat er vóór de burgeroorlog stoelenfabrikanten in het gebied waren en dat zij voldoende materiaal produceerden voor de export.
In 1880 werden 850.000 stoelen over de meren vervoerd, en nog eens 2.048.510 stoelen en meubilair werden per spoor vervoerd. Sheboygan werd al snel de ‘Stad van Stoelen’. De industrie zal uitgroeien tot duizelingwekkende proporties en zal binnen tientallen jaren duizenden mensen tewerkstellen.