Krzesła są częstym widokiem i prawie ich nie zauważamy. Dziś mamy duży wybór krzeseł: krzesła składane w całości z metalu, krzesła biurowe obrotowe, krzesła tapicerowane i skórzane, krzesła z tworzywa sztucznego Sheboygan Falls, krzesła ergonomiczne, fotele rozkładane, krzesła motylkowe, krzesła z pufami, krzesła jajeczne lub krzesła-kapsuły, sklejka i krzesła z laminowanego drewna, fotele masujące itp.
Pierwsze odnotowane użycie dowolnego rodzaju krzesła datuje się na erę egipską cztery tysiące lat temu. Są one jednak odpowiednie tylko dla osób zamożnych. Przeciętny człowiek będzie siedział na ziemi lub kucał, a jeśli będzie miał szczęście, będzie miał do siedzenia ławkę, stołek lub pień drzewa. Krzesła stały się powszechne dopiero w XVI wieku.
W Wisconsin rdzenni Amerykanie mieli mało miejsca i rzadko używali mebli. Ale kiedy Europejczycy przybyli i odkryli ilość dostępnego drewna, gra się rozpoczęła. Głównym przemysłem powiatu stało się pozyskiwanie drewna. Drewno jest złotem.
Na rzekach hrabstwa szybko zbudowano tartaki, a wodospad Sheboygan miał najbardziej niezawodne zaopatrzenie w wodę; Największe spadki odnotowano w rzekach Sheboygan i Mullet, co spowodowało konieczność wytwarzania energii. Każdy był samodzielnym stolarzem, a gdy warunki się poprawiły i do hrabstwa przybyło więcej ludzi, pojawiło się zapotrzebowanie na krzesła.
Rodzina Jonathana Laytona przybyła do wodospadu Sheboygan w 1844 roku. Do siedzenia wykorzystywała niewielki fragment pnia drzewa. Historia rodziny przypomina wiadomość o przybyciu z wizytą krewnych ze Wschodu. Layton poprosił stolarza Dariusa Leavensa, który przybył do Sheboygan Falls w 1848 roku, aby zrobił mu kilka krzeseł. Mimo to gościnność jest konieczna. Jedno z krzeseł kuchennych zostało podarowane Muzeum Historycznemu hrabstwa Sheboygan przez potomka rodziny. To proste krzesło jest wykonane z płaskich powierzchni i nie ma dwóch identycznych wrzecion.
Niewiele wiadomo o pierwszych małych, niezależnych producentach krzeseł w okolicy. Są utalentowaną grupą. Pierwszy katalog miast Sheboygana (1868) wymienia sześciu producentów, z których tylko jeden jest wymieniony jako firma prezesa – Minott, Crocker & Co. Pozostali – Christian Riedel, Christian Albrecht, Ernst Ahrens, Frederick Walter, Hermann Wolters i kilku późniejszych Hermann Geisler – zostali wymienieni jako producenci i sprzedawcy mebli. Jeden z nich, Frederick Walter, był także dyrektorem pogrzebowym.
Wszyscy ci producenci mebli byli mistrzami rzemiosła, którzy uczyli się rzemiosła w Niemczech i odbywali regularną praktykę. Mężczyźni, stolarze lub producenci mebli, wykonywali swoje produkty ręcznie i wykonywali meble na zamówienie według różnych specyfikacji.
Dalsze badania katalogu z 1868 roku wykazały, że Christian Albrecht miał sklep po zachodniej stronie Ósmej Ulicy, pomiędzy Central i New York Avenue i mieszkał przy Ósmej i Dziewiątej Ulicy, przy Sheboygan's Central Avenue pomiędzy ulicami. Wszyscy pozostali wskazali swoje miejsce zamieszkania i miejsce pracy pod tym samym adresem.
Albrecht zatrudnił dwóch stolarzy, Wilhelma Mallmanna i Jacoba Steinbecka, a Henry Zayhan został wymieniony jako praktykant.
Albrecht urodził się 27 sierpnia 1823 r. w Brandenburgii w Niemczech i przybył do Sheboygan w 1851 r. Jego żona Wilhelmina Schwartz (ur. 10 sierpnia 1828 r.) zmarła 19 lutego 1892 r. Para miała sześcioro dzieci, z których jedno, Herman, zostało burmistrz Sheboygan (1917–1921). Albrecht zmarł 2 września 1908 roku. Rodzina została pochowana na cmentarzu Wildwood.
Herman Walters urodził się 1 listopada 1816 r. i poślubił Joannę Bollhorn 9 listopada 1857 r. w Sheboygan. Walters zajmował się produkcją mebli aż do swojej śmierci 2 stycznia 1870 roku. Joanna Ballhorn, zgodnie z ówczesnym zwyczajem, pracowała u boku męża. Ich rezydencja i miejsce prowadzenia działalności znajdowały się naprzeciwko Parku Fontann przy Ósmej Ulicy, czyli Placu Publicznym, jak go wówczas nazywano. Joanna (ur. 21 lipca 1832 r.) zmarła 18 marca 1915 r. Obie pochowane są na cmentarzu Wildwood.
Rezydencja i sklep Christiana Riedela znajdowały się po zachodniej stronie Ósmej Ulicy, pomiędzy alejami Nowego Jorku i Wisconsin. Pracowali dla niego Augustus Luke i William Stephen, obaj stolarze.
Sklep i dom Ernsta Ahrensa znajdowały się po zachodniej stronie Ósmej Ulicy, w pobliżu Wisconsin Avenue. Frederick Koch pracował jako stolarz.
Frederick Walter miał dwóch stolarzy pracujących dla niego: Fredericka Degana i Gardinera Burdicka. Burdick jest także dekoratorem wnętrz. William Milliard i Jacob Olson byli studentami. Jego sklep i dom znajdowały się na Ósmej Ulicy, pomiędzy Pensylwanią i Jefferson Avenue. Do 1879 roku Walter był handlarzem starymi i nowymi meblami, a także producentem krzeseł i innych przedmiotów. Kontynuował także karierę.
W dzienniku Sheboygan Times z 11 stycznia 1879 roku napisano: „Zakład Waltera zajmujący się produkcją i sprzedażą towarów używanych jest największą i najlepszą poza Milwaukee. Sprzedaje szeroką gamę trumien wykonanych w Grand Rapids. Wszystkie rozmiary i style. Ponieważ trumna i trumna z palisandru były na miejscu, a dekoracje nagrobków nie zostały jeszcze ukończone, jego zdolność do poprowadzenia pogrzebu nie budziła wątpliwości”.
Później tego samego miesiąca, 22 stycznia, „Los Angeles Times” odnotował: „Magazyn Freda Waltera sąsiadujący z Beekman House, po północnej stronie ulicy, jest wypełniony wszelkiego rodzaju meblami, zarówno nowymi, jak i używanymi. Niektóre z nowych towarów zostały wyprodukowane przeze mnie.”
Gustav Geisler urodził się w Niemczech 19 września 1826 r. i wyemigrował w 1848 r. Przeniósł się do Sheboygan w czerwcu 1849 r. i poślubił Amalię Hildebrand 22 października 1851 r. Na początku życia w Sheboygan był wybitnym handlarzem meblami, a później zajął się produkcją mebli na na terenie dawnej firmy Gatton Toy Company. Geisler był weteranem wojny secesyjnej i być może zaczął produkować meble po odejściu ze służby. Amalia zmarła w 1870 roku, pozostawiając sześcioro dzieci w rodzinie. Geisler zmarł 19 października 1895 r. Pochówek rodzinny znajduje się na cmentarzu Wildwood.
Z jego wspomnień wiemy, że John E. Thomas był producentem mebli w Sheboygan Falls w 1853 r. Thomas urodził się w stanie Nowy Jork 27 listopada 1829 r., a do Sheboygan Falls przybył 1 września 1849 r. W 1853 r. zbudował fabrykę mebli i również sam wynalazł i wyprodukował niektóre maszyny. Później rozszerzył działalność i zatrudniał 25–30 pracowników, sprzedając głównie do miast nadmorskich, a jego największym rynkiem było Chicago.
Thomas rozpoczął studia prawnicze w Milwaukee w 1856 r., a w 1858 r. został przyjęty do palestry. Jego związek z fabryką mebli trwał do 1862 r. Ożenił się z Clarą Cole 30 marca 1853 r. w Sheboygan Falls. Wydawca wiadomości w hrabstwie Sheboygan od 1879 r. do swojej śmierci 14 kwietnia 1910 r.
Dzięki idealnemu połączeniu kłód, europejskich imigrantów i wyszkolonych rzemieślników oraz jeziora Michigan, hrabstwo było również idealnym portem do transportu tysięcy krzeseł.
„Joseph Duval” był statkiem lokalnej floty Gero Schooner. Wszystkie statki Gro znane są z wywieszania flagi „Chair City” na sofach i fotelach.
Inwentarz eksportowy portu Sheboygan z 1858 r. wymienia 2704 bele „materiału na krzesła”, zatem wiemy, że przed wojną secesyjną na tym obszarze istnieli producenci krzeseł i że produkowali wystarczającą ilość materiału na eksport.
Do 1880 r. przez jeziora przewieziono 850 000 krzeseł, a koleją przewieziono kolejne 2 048 510 krzeseł i mebli. Sheboygan szybko stało się „Miastem Krzeseł”. W ciągu dziesięcioleci branża ta rozrośnie się do oszałamiających rozmiarów, zatrudniając tysiące ludzi.